ادامه ی قصه

خب اون پسر رفت دبیرستان  دو سال اول دبیرستان رو اونقدر خوش درخشید که جزو نفر اول و دوم مدرسشون  همه ی معلما روی اون حساب ویژه ای باز میکردن ولی همزمان با درس خوندنش کار های مذهبی اش کمرنگ شد به ژوریکه توی دبرستان هیچ مسابقه ی فرهنگی شرکت نکرد و انجمن اسلامی ام دیگه نمیرفت مسجد رفتنش قطع شد و خیلی کم شد و ولی دلش خوش بود این سه سال که تموم بشه دوباره برقرار میکنه کارای مذهبشو و دوباره میشه بچه مذهبی قدیم همیشه به خودش اینو وعده میداد 

دو سال اول دبیرستان گذشت و این پسر ما همیشه با نفر دوم سوم مدرسه شون بود و با کسی رقابت میکرد که الان ترازش تو قلمچی بالای هشت هزاره و همیشه تک رقمیه قلمچیه اسمشم حسینه(شاید با این کلیدی که دادم بفهمین این پسر مال کدوم شهره هرچند مهم نیست ) خب سال دوازدهم مدرسه خیلی کم میرفت به طوریکه فقط تا  یه ماه قبل عید اونم دو سه روز در هفته خلاصه نمیدونم چرا ولی همش پسرفت داشت  و الان به جایی رسیده که فقط میگه خداکنه پزشکی قبول شم و خیلی نا امیده از اینکه پزشکی شه

 یه پست دیگه باید درمورد روند درسی ام بعد از عید بنویسم تا قبلش توی پست های قبلی گفتم

ادامه ی قصه

داستان زندگیم